خون شکایتم ز لب زخم چون چکد
ز آنجا که تیغ او نرسیدست خون چکد

نازم به سعی شوق که بی دست کوهکن
از تیشه زخم در جگر بیستون چکد

در جوشم آن چنان که ز چشم جراحتم
دریا به نیم قطره رسد تا برون چکد

در رزمگاه عشق که گلزار دوستی‌ست
بر عقل زخم آید و خون از جنون چکد

لبریز زخم اوست فصیحی تنم چو گل
چندان که نامم ار بفشارند خون چکد