هرگز مباش آتش سوزان سپند باش
خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش

چون شعله سرمکش که برآرند از تو دود
شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش

آزاده زی و صید غزالان درد را
چون طره نگار سراسر کمند باش

گر عافیت بسوخت ترا شکر غم بگوی
ممنون بخت و طالع ناارجمند باش

زین دوستان دشمن و زین دشمنان دوست
گاهی سرشک حسرت و گه زهر خند باش

زهر هلاهلی تو فصیحی ولی ز دور
در کام دشمنان هوس دوست قند باش