هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد هجران و غم‌های عاشقانه می‌گوید. او از سوختن در آتش عشق، فریب‌خوردگی و امیدهای بربادرفته سخن می‌راند و آرزو می‌کند که بتواند مانند مگس در پای شهد، بی‌خود و غرق در عشق شود. همچنین، اشاره‌ای به تلاش‌های بی‌ثمر و تردیدهایش در مسیر عشق دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و غم‌انگیز، استفاده از استعاره‌های پیچیده و ادبیات کلاسیک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند داغ عشق و یأس ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۴۶
یک گام گر از محمل غم باز‌پس افتم
پیش آیم و چون ناله به پای جرس افتم
داغم جگر سوخنگانست مرادم
نه شعله و دودم که به دنبال خس افتم
بر ناصیه دانه فریبم ننوشتند
در دام به امید وصال قفس افتم
مردم ادبم کاش گذارد که درین بزم
بیهوش تر از شهد به پای مگس افتم
هجرش چو منی را نرسد لیک فصیحی
گامی دوسه از خویش گهی پیش و پس افتم
پیش آیم و چون ناله به پای جرس افتم
داغم جگر سوخنگانست مرادم
نه شعله و دودم که به دنبال خس افتم
بر ناصیه دانه فریبم ننوشتند
در دام به امید وصال قفس افتم
مردم ادبم کاش گذارد که درین بزم
بیهوش تر از شهد به پای مگس افتم
هجرش چو منی را نرسد لیک فصیحی
گامی دوسه از خویش گهی پیش و پس افتم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
