هوش مصنوعی:
این شعر به ستایش هنر و لطف الهی می‌پردازد. شاعر از قدرت قلم و تأثیر آن در زنده کردن معانی سخن می‌گوید و هنرمندی را که باعث رشد و پیوند می‌شود، می‌ستاید. همچنین، از لطف و محبت الهی سخن می‌گوید که مانند چشمی بینا و مهربان است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و ادبی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم عمیق عرفانی دارد. این سطح از درک معمولاً در سنین نوجوانی به بعد امکان‌پذیر است.
شمارهٔ ۱۶ - اخوانیه
خوشا وقت قلم کز دست فیضت
به خورشید معانی شد برومند
شود گم در شکر اوراق دفتر
لب کلکت کند گر یک شکرخند
ولی در کیش ما گر مرده‌ای را
کنی زنده بدانیمت هنرمند
هنرمندی اگر شاخ وفا را
کنی بر شاخسار میوه پیوند
تو می‌خوانی مرا چشم خود از لطف
سبل در چشم خود زین بیش مپسند
به خورشید معانی شد برومند
شود گم در شکر اوراق دفتر
لب کلکت کند گر یک شکرخند
ولی در کیش ما گر مرده‌ای را
کنی زنده بدانیمت هنرمند
هنرمندی اگر شاخ وفا را
کنی بر شاخسار میوه پیوند
تو می‌خوانی مرا چشم خود از لطف
سبل در چشم خود زین بیش مپسند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵ - مدح میرزا غیاث‌الدین
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷ - هجویه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
