هوش مصنوعی:
متن بالا بیان‌گر احساس اسارت و نارضایتی از شرایط زندگی است. شاعر از خورشید و ماه به عنوان نمادهای امید و آزادی یاد می‌کند و در مقابل، زندان و قفس را نماد محدودیت و اسارت می‌داند. او آرزو می‌کند که این شرایط موقت باشد و روزی به آزادی برسد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند اسارت و محدودیت نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۱
خورشید مباش بخت ما گو مه باش
زندان آن را دو روز گو خرگه باش
عمری بر ما که مرغ این نه قفسیم
نه بود قفس دو روز هم گو ده باش
زندان آن را دو روز گو خرگه باش
عمری بر ما که مرغ این نه قفسیم
نه بود قفس دو روز هم گو ده باش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
