هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از ناامیدی و بی‌قراری خود سخن می‌گوید. او احساس می‌کند مانند باغی است که از گیاهان شکوفا نشده و همچون چشمی است که تسلی نگاه دیگری نمی‌شود. با این حال، شعله اشتیاق درونش او را بی‌قرار نگه می‌دارد تا جایی که آرزو می‌کند طعمه آهی در جگر شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی در این شعر وجود دارد که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، فضای غمگین و ناامیدانه شعر برای سنین پایین مناسب نیست.
شمارهٔ ۱۲۸
چون باغ شکفته از گیاهی نشوم
چون دیده تسلی به نگاهی نشوم
آن شعله شوقم که ز پا ننشینم
تا در جگری طعمه آهی نشوم
چون دیده تسلی به نگاهی نشوم
آن شعله شوقم که ز پا ننشینم
تا در جگری طعمه آهی نشوم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
