هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به موضوع مرگ و زندگی می‌پردازد و بیان می‌کند که از خاک عدم (مرگ) مانند ریحان می‌روید و مرگش مانند گیاهی از چمن جان می‌روید. او از دیگران می‌خواهد که او را به خاک بسپارند، چرا که از خاک او آفتاب رخشان خواهد روئید. این اشعار به مفاهیم زندگی پس از مرگ و امید به رستاخیز اشاره دارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در این اشعار برای درک و تجربه نیاز به بلوغ فکری دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند و معنای آن را درک نمایند.
شمارهٔ ۱۰۲
از خاک عدم مرا چو ریحان روید
مرگم چو گیاه از چمن جان روید
در سایه آن مهم سپارید بخاک
کز خاک من آفتاب رخشان روید
مرگم چو گیاه از چمن جان روید
در سایه آن مهم سپارید بخاک
کز خاک من آفتاب رخشان روید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
