هوش مصنوعی:
شاعر از تاریکی دل و بی‌مایگی جان سخن می‌گوید و از چرخش چرخ زمان شکایت دارد. سپس از می‌گسار می‌خواهد باده‌ای در ساغر او بریزد که پرتو آن آنقدر تابان باشد که آفتاب در مقابلش مانند سایه به نظر برسد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و استعاری شراب است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون توضیح مناسب گمراه‌کننده باشد.
شمارهٔ ۱۴۸
زان پیش که جان ز نور بی مایه شود
دل تیره ز دور چرخ نه پایه شود
در ساغر ما یکی از آن باده بریز
کز پرتوش آفتاب چون سایه شود
دل تیره ز دور چرخ نه پایه شود
در ساغر ما یکی از آن باده بریز
کز پرتوش آفتاب چون سایه شود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
