هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و امیدهای بربادرفته خود می‌گوید، از عشقی که در سر داشته و از آتشی که در قفس احساس کرده است. او از بی‌وفایی معشوق شکایت دارد و بیان می‌کند که گمان می‌کرد کسی را دارد که در کنارش باشد.
رده سنی:
16+
این شعر به موضوعات عاطفی عمیق مانند عشق، ناامیدی و دلشکستگی می‌پردازد که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، بیان احساسات پیچیده و غمگینانه آن برای سنین پایین‌تر مناسب نیست.
شمارهٔ ۲۱۷
از عشق تو در سر هوسی داشته ام
از شعله آتش قفسی داشته ام
دردا که ترا وفا بسی داشته ام
پنداشته بودم که کسی داشته ام
از شعله آتش قفسی داشته ام
دردا که ترا وفا بسی داشته ام
پنداشته بودم که کسی داشته ام
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
