هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از درد و رنج درونی خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که آتشی در سینه دارد، اما همچون باد سحرگاه سرد است. او اشاره می‌کند که هرکس درد او را شنیده، از او گریخته و گویی صورت درد او ترسناک بوده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی و درونی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به درد و رنج و تنهایی می‌تواند برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر باشد.
شمارهٔ ۲۹۴
در سینه چودوزخ آتشی کردم من
چون باد سحر هنوز دم سردم من
هرکس که شنید دردم از من بگریخت
گفتی که مگر صورت آن دردم من
چون باد سحر هنوز دم سردم من
هرکس که شنید دردم از من بگریخت
گفتی که مگر صورت آن دردم من
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
