هوش مصنوعی:
شاعر از دیده (چشم) می‌خواهد که به نظاره بنشیند و از قید حیات رها شود. سپس به توصیف زیبایی چهره‌ای می‌پردازد که مانند خورشید می‌درخشد و دیگران را مجبور به پرداخت جزیه (نوعی مالیات) به آن می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و استعاری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین استفاده از واژه‌هایی مانند 'جزیه' نیاز به آشنایی با زمینه تاریخی و فرهنگی دارد.
شمارهٔ ۳۰۶
ای دیده زکات گیر نظاره تو
وز قید حیات رست بیچاره تو
آن عارض آتشین به خورشید نمای
تا جزیه دهی کند به رخسار تو
وز قید حیات رست بیچاره تو
آن عارض آتشین به خورشید نمای
تا جزیه دهی کند به رخسار تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
