هوش مصنوعی:
شاعر از دل خود می‌پرسد که تا کی به کارهای بی‌ثمر و غم‌انگیز ادامه خواهد داد و از رنج‌های بی‌حاصل سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و انتقادی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و更适合 برای نوجوانان و بزرگسالان است.
شمارهٔ ۳۲۷
ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی
وز خون جگر به جوی غم شیر کنی
تار تو کز آن دام مگس نتوان کرد
خواهی که به آن همای نخجیر کنی
وز خون جگر به جوی غم شیر کنی
تار تو کز آن دام مگس نتوان کرد
خواهی که به آن همای نخجیر کنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
