هوش مصنوعی:
این متن از زبان شاعر خطاب به دل است که از آن می‌پرسد چرا به علم و دانش روی نمی‌آورد و چرا دل به نفس‌های پست می‌سپارد. شاعر به دل می‌گوید که می‌تواند هم‌دوش عقل کل باشد، اما خود را در مرکز پستی و محدودیت نگه می‌دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص مانند «عقل کل» و «نفس» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۳۲۸
ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی
روی دل نفس در بسیطی نکنی
همدوشی عقل کل توانی لیکن
تو مرکز پستی و محیطی نکنی
روی دل نفس در بسیطی نکنی
همدوشی عقل کل توانی لیکن
تو مرکز پستی و محیطی نکنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
