هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به رابطه بنده و خالق اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که انسان به عنوان بنده، تنها شایسته دریافت عطا و لطف از خداست. همچنین، او اشاره می‌کند که گناه تنها چیزی است که از خاک (انسان) سر می‌زند و از خدا می‌خواهد که هرچه را شایسته‌اش است، انجام دهد.
رده سنی:
12+
مفاهیم عرفانی و دینی موجود در این متن ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد، اما نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند با مضامین آن ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۱۰۸
ای آنکه تو خالقی و ما بنده تو
بر بنده عطا بود برازنده تو
از خاک بجز گناه زیبنده نبود
با خاک کن آنچه هست زیبنده تو
بر بنده عطا بود برازنده تو
از خاک بجز گناه زیبنده نبود
با خاک کن آنچه هست زیبنده تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
