هوش مصنوعی:
این متن به رابطه‌ی میان خلق جدید و فیض مستمر الهی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که هر موجودی به‌صورت مداوم از فیض الهی بهره می‌برد و بدون این اتصال، به عدم می‌گراید. همچنین، تأکید می‌شود که خلق جدید در هر لحظه از فیض الهی ناشی می‌شود و این توالی، نشان‌دهنده‌ی وابستگی دائمی موجودات به ذات الهی است.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به دانش پایه‌ای در زمینه‌ی عرفان و فلسفه دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
بخش ۹۳ - خلق جدید
تو از خلق جدید این را سنددان
ز موجود اتصالات مدد دان
دم رحمن بممکن هست ممتد
که هر دم زو رسد فیض مجدد
بذات خویش ممکن جز عدم نیست
عدم را در تفهم بیش و کم نیست
عدم دان خلق را در عین امکان
کنی قطع نظر چه از موجود آن
پس او را هست آنی ز آنات
فیوض مستمر از حضرت ذات
هر آن فیض که هر آنش امیدست
توالی را همان خلق جدیدست
بر او گر اتصال فیض کم شد
خود آن موجود در آنی عدم شد
ز موجود اتصالات مدد دان
دم رحمن بممکن هست ممتد
که هر دم زو رسد فیض مجدد
بذات خویش ممکن جز عدم نیست
عدم را در تفهم بیش و کم نیست
عدم دان خلق را در عین امکان
کنی قطع نظر چه از موجود آن
پس او را هست آنی ز آنات
فیوض مستمر از حضرت ذات
هر آن فیض که هر آنش امیدست
توالی را همان خلق جدیدست
بر او گر اتصال فیض کم شد
خود آن موجود در آنی عدم شد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۹۲ - خلع‌العادت
گوهر بعدی:بخش ۹۴ - باب الدال الدبور
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
