هوش مصنوعی:
متن درباره رابطه بین عبادت و شناخت اسماء الهی است. در این شعر، عبادله نزد مرد دانایی می‌روند که اهل تجلیات اسماء الهی است. وقتی اسمی به حقیقت تحقق پیدا کند، از اسماء حضرت حق عیان می‌شود. از طریق صفات اسماء، ربوبیت خداوند آشکار می‌شود و عبودیت بندگان در مقابل آن قرار می‌گیرد. بندگان، عبد اسماء الهی مانند "ذوالمن" هستند و هر اسمی نشان‌دهنده ربوبیت و معبودیت خداوند است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به دانش پایه‌ای از الهیات و عرفان اسلامی دارد. نوجوانان و بزرگسالان با پیشینه مذهبی یا علاقه‌مند به مباحث عرفانی بهتر می‌توانند آن را درک کنند.
بخش ۲۰۵ - العبادله
عبادله بنزد مرد دانا
بوند اهل تجلیات اسما
چو اسمی را تحقق بر حقیقت
عیان یابند از اسمای حضرت
شوندار بر صفات اسم موصوف
ربوبیت شود زان اسم مکشوف
عبودیت پس ایشانراست للحق
خود از حیث ربوبیت بمطلق
که ایشانرا شود زان اسم مشهود
چه هر اسمی خود اوربست و معبود
پس ایشانند عبد اسم ذوالمن
شنو تفصیل هر یک را تو از من
بوند اهل تجلیات اسما
چو اسمی را تحقق بر حقیقت
عیان یابند از اسمای حضرت
شوندار بر صفات اسم موصوف
ربوبیت شود زان اسم مکشوف
عبودیت پس ایشانراست للحق
خود از حیث ربوبیت بمطلق
که ایشانرا شود زان اسم مشهود
چه هر اسمی خود اوربست و معبود
پس ایشانند عبد اسم ذوالمن
شنو تفصیل هر یک را تو از من
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۲۰۴ - العباده و العبودیه والعبوده
گوهر بعدی:بخش ۲۰۶ - العباد الحقیقی و هم مظاهر الاسماء
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
