هوش مصنوعی: این متن به موضوع توکل بر خدا و نگاه درست به اسباب و مسببات می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که اسباب و علل ظاهری در جهان بدون اراده و تدبیر خداوند بی‌اثر هستند، همان‌گونه که اعضای بدن بدون روح ناتوانند. انسان باید به جای تکیه بر اسباب، بر مسبب‌الاسباب (خداوند) توکل کند و بداند که همه‌چیز به اراده اوست.
رده سنی: 15+ مفاهیم عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و فهم نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات عمیق در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

بخش ۲۵۸ - عبدالوکیل

بود عبدالوکیل آنکس ز اطیاب
که بیند حق بصورتهای اسباب

بود او فاعل اندر کل افعال
محول دست تقدیرش در احوال

امورات جهانرا خلق محجوب
بر اسبابست پندارند منسوب

از آن غافل که بی تدبیر فاعل
بود اسبابها بیکار و باطل

چود اعضائی که در جنبش ز جانند
چو روح از تن جدا شد ناتوانند

کسی کاسباب را نابود بیند
مسبب را در آن موجود بیند

بحق باشد توکل در امورش
نه اسباب از حق اندازد بدورش

بچشم آید سببها بس علیلش
گذارد باز کار او با وکیلش

توکل بر مسبب جوید از دل
که می‌بیند سببها را معطل
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۵۷ - عبدالحق
گوهر بعدی:بخش ۲۵۹ - عبدالقوی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.