هوش مصنوعی:
این متن عرفانی درباره توبه و بازگشت به سوی خداوند است. شاعر بیان می‌کند که عبد (بنده) از نفس خود و هرچه غیر خدا است توبه می‌کند و به سوی حق بازمی‌گردد. در ظاهر از هوای نفس توبه می‌کند، اما در باطن غیر خدا را رها کرده است. در ظاهر امر حق را تعظیم می‌کند و در باطن تسلیم حکم اوست. بازگشت به سوی خدا برای کسی است که با خدا حساب و کتاب دارد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، موضوع توبه و بازگشت به خدا نیاز به سطحی از بلوغ فکری و معنوی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
بخش ۲۸۶ - عبدالتواب
کنم از عبد توابت هم آگاه
رجوع اوست بر حق گاه و بیگاه
ز نفس خویش و کل ما سوی الحق
بحق عود و ایاب استش محقق
رسد تا خود ز تایید حقیقی
بعرفان و بتوحید حقیقی
بظاهر توبه از نفس و هوی کرد
بباطن تو به از غیر خدا کرد
بظاهر امر حق را کرد تعظیم
بباطن حکم او گشت تسلیم
بد انسانی که بر حقش ایابست
دهد عود آنکه را با حق حساب است
رجوع اوست بر حق گاه و بیگاه
ز نفس خویش و کل ما سوی الحق
بحق عود و ایاب استش محقق
رسد تا خود ز تایید حقیقی
بعرفان و بتوحید حقیقی
بظاهر توبه از نفس و هوی کرد
بباطن تو به از غیر خدا کرد
بظاهر امر حق را کرد تعظیم
بباطن حکم او گشت تسلیم
بد انسانی که بر حقش ایابست
دهد عود آنکه را با حق حساب است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۲۸۵ - عبدالبر
گوهر بعدی:بخش ۲۸۷ - عبدالمنتقم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
