هوش مصنوعی:
متن درباره مفهوم «غشاوه» به عنوان پرده‌ای است که بر دل یا چشم می‌نشیند و مانع از دیدن حقیقت می‌شود. همچنین به تأثیر صداها و خاطرات نادرست بر ذهن و دل اشاره می‌کند و اینکه این صداها ممکن است از نفس پست و افکار ناپاک نشأت بگیرند. در نهایت، تأکید می‌شود که غشاوه باعث می‌شود جلوه‌های حقیقت بر دل نمایان نشود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار باشد.
بخش ۳۱۷ - الغشاوه
غشاوه پرده‌ئی باشد که حایل
شود مرآت دل را در مشاغل
غشا خوانندش از بر دل نشیند
چو آید بر بصر تاریک بیند
بدل آنهم تواندکز صدا شد
صدا آن خاطره‌های ناروا شد
بود خود این صدا جز آن صدایت
که بر گوش آید آن بیمدعایت
بگوش آید اگر در ره صدائی
بود رو بر قفا کردن خطائی
غشاوه هست باری از صدایت
نه بر گوش آنکه آید از قفایت
صدای هر که بر اندازه اوست
ز نفس دون و فکر تازه اوست
غرض پیدا شود بر دل غشائی
که افتد روی مرآت از جلائی
شود مرآت دل را در مشاغل
غشا خوانندش از بر دل نشیند
چو آید بر بصر تاریک بیند
بدل آنهم تواندکز صدا شد
صدا آن خاطره‌های ناروا شد
بود خود این صدا جز آن صدایت
که بر گوش آید آن بیمدعایت
بگوش آید اگر در ره صدائی
بود رو بر قفا کردن خطائی
غشاوه هست باری از صدایت
نه بر گوش آنکه آید از قفایت
صدای هر که بر اندازه اوست
ز نفس دون و فکر تازه اوست
غرض پیدا شود بر دل غشائی
که افتد روی مرآت از جلائی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۳۱۶ - باب الغین الغراب
گوهر بعدی:بخش ۳۱۸ - الغنا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
