هوش مصنوعی: متن درباره فردی است که با آگاهی از قدر و تقدیر الهی، به آرامش می‌رسد و از اعتراض به تقدیر و قضای الهی دوری می‌کند. این شخص با پذیرش آنچه مقدور است و دوری از امید و وحشت نسبت به آینده یا حسرت نسبت به گذشته، به حالتی از رضا و سلامت روحی دست می‌یابد. همچنین، اشاره‌ای به حال مرد عارف شده که از اسرار قدر آگاه است و همیشه در آرامش به سر می‌برد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و شناختی دارد. همچنین، بحث درباره تقدیر و قضا ممکن است برای سنین پایین سنگین و نامفهوم باشد.

بخش ۴۱۰ - المستریح

کسی او مستریح آمد بدلخواه
که از سر قدر گردید آگاه

حق او را مطلع سازد کماهی
ز قدر خلق و تقدیر الهی

ببیند آنچه مقدور است و واجب
وقوعش وقت معلوم و مناسب

هر آنچیزی که ز اشیاء نیست مقدور
وقوعش ممتنع باشد بدستور

کند پس مستریح این اختیارش
بکلی از طلب وز انتظارش

نه بر مستقبلش امید و وحشت
نه بر ما فات او را خوف و حسرت

نباشد اعتراضش بر فعالی
که واقع گردد از تأثیر و حالی

انس گوید پیمبر را بده سال
نمودم خدمت اندر کل احوال

بکاری هیچوقت از فعل و ترکم
نفرمود اعتراض او بیش یا کم

بدینسانست حال مرد عارف
که ز اسرار قدر گردید واقف

چنین شخصی بود پیوسته سالم
نیابد از جهان غیر از ملایم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۴۰۹ - المسئله الغامضه
گوهر بعدی:بخش ۴۱۱ - مشارق الصبح
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.