بضد بخل هم جود است و ایثار
نه ایثاری که از عجب است و پندار

صفاتی چند بر جودت منوط است
نه جود است آنکه خالی زین شروطست

علو همت است اول که عالم
بچشمت قدرش آید کمتر از کم

اگر ملکی دهی بر ناتوانی
بود پیشت اقل از نیم نانی

دگر باشد تو را از داد حق یاد
که نمعت داد و منت هیچ ننهاد

دگر امرت بشکر و حمد فرمود
خود آنهم بهر اتمام نعم بود

که یاد منعم از هر نعمیت به
ز حق بر عبد نی زین رحمیت به

شود نعمت ز شکر نعمت افزون
بنفع عید گفت او باش ممنوع

و گر نه حق بود معطی بالذات
نخواهد سودی از عبد و عبادات

جهان را خلق محض موهبت کرد
نه بهر اتجار و منفعت کرد

غرض منت بجود است از لئامت
ز دو نان نه کرم جو نه کرامت

دگر شرط کرم باشد تواضع
بهر کو دارد از جودت تمتع

دگر شرط کرم باشد که پستش
نبینی و نخواهی زیر دستش

نه خدمت خواهی از وی نی تملق
نه تعریف و دعا و نی ترفق

دگر شرط کرم انس است و الفت
که جود از میل باشد نی زکلفت

دگر اغماض و عفو و پرده‌پوشی
هم از گفتار لایعنی خموشی

دگر در بذل دیدن خویش را پست
نه صحب مال و ذی جود و زبردست

کسی جز ذات حق ذیجود نبود
نه صاحب جود بل موجود نبود