هوش مصنوعی: این شعر به بیان غم و اندوه ناشی از واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) و یارانش می‌پردازد. شاعر از ناله، گریه و اشک برای یادآوری این حادثه تلخ استفاده می‌کند و به تشنگی امام حسین (ع) و اسیری زنان و کودکان اشاره دارد. همچنین، شعر به دعا و درخواست کمک از خداوند برای شیعیان ختم می‌شود.
رده سنی: 15+ محتوا شامل موضوعات عمیق مذهبی و عاطفی مانند شهادت، غم و اندوه است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و ممکن است باعث پریشانی آن‌ها شود. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند این مفاهیم را درک کرده و با آن‌ها ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۶۱ - سیلاب اشک

ای دل! بیا که ناله و آه و فغان کنیم
سیلاب اشک، از مژه بر رخ روان کنیم

گاهی زنیم بر سر و،گه جامه بردریم
گه آشکار گریه و، گاهی نهان کنیم

یاد آوریم واقعهٔ دشت کربلا
شوری بپا چو حشر، در این خاکدان کنیم

آریم در نظر چو لب تشنهٔ حسین
قطع نظر، ز خوردن آب روان کنیم

هر گه ز آب سرد گلویی کنیم تر
یاد از گلوی خشک شه انس و جان کنیم

سوزیم بهر اکبر و عباس نامدار
گریه گهی بر این و، گهی بهر آن کنیم

نالیم بر اسیری زن های داغدار
افغان به دستگیری آن بی کسان کنیم

لب تشنه، کودکان حسین از جفای خصم
یکدم بیا که گریه بر آن کودکان کنیم

این گریه چون معامله با سبط مصطفی ست
حاشادر این معامله گر ما زیان کنیم

در این جهان دو دانهٔ اشکی که میدهیم
شاید که توشهٔ سفر آن جهان کنیم

رو آوریم جانب در گاه بی نیاز
دست دعا بلند سوی آسمان کنیم

«ترکی» ز بعد گریهٔ بر سبط مصطفی
آن به دعا به قاطبهٔ شیعیان کنیم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰ - حدیث تشنگی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲ - صدف دیده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.