هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به مناسبت جشن و شادی سروده شده و از مفاهیمی مانند می‌نوشی، عشق، و رهایی از قید و بندهای دنیوی سخن می‌گوید. شاعر از جلوه‌های طبیعت مانند گل و بلبل و مفاهیم عرفانی مانند خرابات و پیر مغان استفاده کرده است. همچنین، به طنز به برخی از مفاهیم مذهبی و اجتماعی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و طنز اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به می‌نوشی و نقدهای اجتماعی ممکن است نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فرهنگ داشته باشد.

شمارهٔ ۱۱۷

روز جشن جم و هان نوبت جامست امروز
جام ده جام که هر کار بکامست امروز

گل چو شاه است و غلامان سرا، سرو، و سمن
ساز، زد صیحه چو چاووش سلامست امروز

آنکه یک عمر بدی معتکف اندر مسجد
پیکرش بر در میخانه مقامست امروز

بلبل از شوق گل امروز بود نغمه سرا
کار عشاق همانا به نظامست امروز

فتوی پیر مغان است که در مذهب ما
می حلال است ریا محض حرامست امروز

خال مشگین تو در زلف دلم کرده اسیر
مرغی اندر طمع دانه به دامست امروز

گفتم از روز قیامت خبری هست تو را
قد، بر افراخت که هان روز قیامست امروز

در خرابات که سر منزل قلاشان است
مسکن واعظ و مأوای امامست امروز

باده خور زانکه بود شحنه چنان مست که باز
مست و هشیار نداند که کدامست امروز

مدعی را مچشان باده معنی «حاجب »
بله پخته کجا در زر خامست امروز
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.