هوش مصنوعی: این غزل عاشقانه و عارفانه به زیبایی‌های معشوق و عشق الهی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند 'قبله آزادگان ابروی جانان است' و 'مصحف روی تو را هر کس که یک آیت بخواند'، عشق زمینی و معنوی را در هم می‌آمیزد. همچنین، به موضوعاتی مانند هنر، انسانیت و معجزه‌های الهی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۲۷

قبله آزادگان ابروی جانان است و بس
فتنه آخر زمان آن چشم فتان است و بس

دختر رزصد مسیح از یک شکم بی شوی زاد
تا نگویند این هنر با دخت عمران است و بس

نیست در جن و ملک سودای عشق و ذوق طبع
این دو خصلت در جهان مخصوص انسان است و بس

ای که در شق القمر انکار داری هان ببین
سر او اندر خم ابروی جانان است و بس

مصحف روی تو را هر کس که یک آیت بخواند
اولین توصیف او آیات قرآن است و بس

دردمندان غمت را میل درمان هیچ نیست
هر چه آید از ما تو را عین درمان است و بس

«حاجب » این زیبا غزل برخوان به بزم عارفان
تا نگویند این فصاحت خاص حسان است و بس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.