هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، شاعر بزرگ فارسی، بیانگر توکل و اعتماد به خداوند است. شاعر در این اشعار به این موضوع اشاره می‌کند که تنها خداوند حافظ و نگهدار انسان است و در برابر مشکلات و دشواری‌ها، انسان باید به او توکل کند. همچنین، شاعر از مدعیان و دشمنان نمی‌هراسد و به لطف خداوند امیدوار است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از زبان شعر کلاسیک ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این اشعار نیاز به آشنایی با ادبیات و فرهنگ فارسی دارد.
شمارهٔ ۷۴
ای خدایت زهر بلاحافظ
من برفتم ترا خداحافظ
غیر حق حافظی نمی بینم
حق ترا باد دائما حافظ
حافظ کشتی ار خداست ببحر
چه غم ار نیست ناخدا حافظ
ساقیا می ده و ز کس مندیش
زانکه باشد خدای ما حافظ
دیگر از مدعی چرا ترسم
شد حفیظم بمدعا حافظ
آنکه حفظش زمین بپا دارد
دائما هست در سما حافظ
نظم حافظ شنید نور و بگفت
مرحبا نظم و مرحبا حافظ
من برفتم ترا خداحافظ
غیر حق حافظی نمی بینم
حق ترا باد دائما حافظ
حافظ کشتی ار خداست ببحر
چه غم ار نیست ناخدا حافظ
ساقیا می ده و ز کس مندیش
زانکه باشد خدای ما حافظ
دیگر از مدعی چرا ترسم
شد حفیظم بمدعا حافظ
آنکه حفظش زمین بپا دارد
دائما هست در سما حافظ
نظم حافظ شنید نور و بگفت
مرحبا نظم و مرحبا حافظ
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
