هوش مصنوعی:
این متن بیانگر احساسات عمیق و دردآلود شاعر است که از دوری و جدایی رنج می‌برد. او از ترسیم اجل و تیغ حوادث سخن می‌گوید و دلش مانند مرغی در قفس اسیر است. شاعر از روزهای سخت و جفای دیگران می‌پرسد و به دنبال پاسخ است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی و غم‌انگیز است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی قدیمی ممکن است برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری داشته باشد.
شمارهٔ ۲۷
اَمیر گِنِهْ: مِهْ دُورْ بَرِ سییِهْ آخِرْ
تَرْسِمْ اَجِلِ تیغْ حِوٰالِهْ بُو مِهْ سَرْ
قَفِسْ اِشْکِنِهْ مِرْغِ دِلْ، جٰا کِنِّهْ پَرْ
مِنِهْ نَئی رُوزْ، کی بِکَشِهْ جِفٰا تِرْ؟
تَرْسِمْ اَجِلِ تیغْ حِوٰالِهْ بُو مِهْ سَرْ
قَفِسْ اِشْکِنِهْ مِرْغِ دِلْ، جٰا کِنِّهْ پَرْ
مِنِهْ نَئی رُوزْ، کی بِکَشِهْ جِفٰا تِرْ؟
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
