هوش مصنوعی:
این متن شعری از گوهر و گل سخن می‌گوید. گوهر گل را می‌بیند و گل نیز گوهر را می‌بیند. در باغ گل، هر کسی که وارد شود، امیر بزرگ گوهر را می‌کشد. این شعر به رابطه‌ای نمادین بین گوهر و گل و حضور امیر در باغ اشاره دارد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم نمادین و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به «کشته شدن گوهر توسط امیر» ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشد که برای سنین پایین مناسب نیست.
شمارهٔ ۳۴
گُوهرْ گِلِهْ دیمْ، مِهْ گِلِهْ دیمِهْ گُوهِرْ!
نه تَنْ گِلِهْ باغِهْ، گِلْ بیارْدِهْ نُووِرْ
هَرْکی دَرْ بیمُوئِهْ تِهْ باغِ گِلِ وَرْ
بَئُوکَلْ اَمیرْ دِکاشِتِهْ گُوهِرِ وَرْ
نه تَنْ گِلِهْ باغِهْ، گِلْ بیارْدِهْ نُووِرْ
هَرْکی دَرْ بیمُوئِهْ تِهْ باغِ گِلِ وَرْ
بَئُوکَلْ اَمیرْ دِکاشِتِهْ گُوهِرِ وَرْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
