هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد فراق و جدایی می‌گوید و خود را به بلبلی تشبیه می‌کند که در باغ گل‌ها ناله می‌کند. او از داغی که بر دل دارد سخن می‌گوید و درد ناشی از فراق را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی عمیق و درد فراق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۵۹
اَمْروُزْ نُوورِ گِلْ رِهْ بَدیمه ته باغْ
شهْ مِسکینهْ دِلِ سَرْ دَچیمه سی داغْ
منْ بلبلْ صِفِتْ نالمّه ته گِلِهْ باغْ
ته فرقتْ جه داغْبه دل دارمه، سَر داغْ
شهْ مِسکینهْ دِلِ سَرْ دَچیمه سی داغْ
منْ بلبلْ صِفِتْ نالمّه ته گِلِهْ باغْ
ته فرقتْ جه داغْبه دل دارمه، سَر داغْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
