هوش مصنوعی:
این شعر از امیر گنه بیانگر عشق و دلدادگی شاعر به یار خود است. او خود را مانند پروانه‌ای می‌داند که به دور شمع (یار) می‌گردد و روز و شب در فکر اوست. همچنین، اشاره‌ای به مکان‌های جغرافیایی مانند شام و حلب دارد که ممکن است نشان‌دهنده‌ی دوری از یار یا سفر باشد.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مضامین عاشقانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، درک برخی از اشارات جغرافیایی و ادبی آن ممکن است نیاز به دانش پایه‌ای از ادبیات و تاریخ داشته باشد.
شمارهٔ ۱۰۶
امیر گنه: دینِ عربْ دارمه یارون!
میلِ گشتْ شام وُ حلبْ دارمه یارون!
نیّت‌ره همینْ روز و شبْ دارمه یارون!
پروانه صفتْ، مَیلِ شبْ دارمه یارون!
میلِ گشتْ شام وُ حلبْ دارمه یارون!
نیّت‌ره همینْ روز و شبْ دارمه یارون!
پروانه صفتْ، مَیلِ شبْ دارمه یارون!
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
