هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد و رنج عشق و جدایی می‌گوید و بیان می‌کند که نه در این شهر می‌تواند بماند و نه دلش را می‌تواند از معشوق بگیرد. او احساس می‌کند که دل و جانش دیگر متعلق به خودش نیست.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی موجود در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، این شعر نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد تا بتواند با آن ارتباط برقرار کند.
شمارهٔ ۱۱۶
تیر بزه مرهْ کُومْ نییه نُومه گیتنْ
بی کومْ ره آرُومْ نییه که نُومه گیتنْ
نا بتومّه این شهر دیین نا وریتن
جان و دلْ تره\ دلْ نییه، نُومه گیتنْ
بی کومْ ره آرُومْ نییه که نُومه گیتنْ
نا بتومّه این شهر دیین نا وریتن
جان و دلْ تره\ دلْ نییه، نُومه گیتنْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
