هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و دلتنگی سخن می‌گوید. او با اشاره به چشمان معشوق که مانند آهو است، خود را مردی غریب و عاشق توصیف می‌کند و از معشوق می‌پرسد که آیا او نیز همان احساس را دارد یا نه.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از زبان و استعاره‌های شعر کلاسیک ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
شمارهٔ ۱۴۴
نما شترِ سَرْ دَیْمِهْ پلِ میون رو
کیجا زلیله زوئه، مه گوگزا کو؟
تو مَلْمَلِهْ چِشْ دارنی مثال آهو
منْ مَردِ غریبْ، چومِّهْ تِهْ گوگزا کو؟
کیجا زلیله زوئه، مه گوگزا کو؟
تو مَلْمَلِهْ چِشْ دارنی مثال آهو
منْ مَردِ غریبْ، چومِّهْ تِهْ گوگزا کو؟
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
