هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر محلی یا فولکلور است که به زبان محلی سروده شده و به موضوعاتی مانند عشق، دل‌تنگی، و نصیحت می‌پردازد. در این شعر، شاعر از دل‌بری می‌گوید که رفته و دل را تنها گذاشته است. همچنین، توصیه می‌کند که در غصه نماند و به سلامت خود توجه کند.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و اندکی دل‌تنگی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و مناسب است. همچنین، زبان آن ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال پیچیده باشد.
شمارهٔ ۱۷۴
نما شترسرا، وِرْگ دکته صحراره
بورده مِنِ دل‌برِگو بزاره (گوکزاره)
تو غرصه نخر، مسّه چشِ بلاره
ته سر سلامت، ته گو بزا (گو کزا) بسیاره
بورده مِنِ دل‌برِگو بزاره (گوکزاره)
تو غرصه نخر، مسّه چشِ بلاره
ته سر سلامت، ته گو بزا (گو کزا) بسیاره
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
