هوش مصنوعی:
متن بیانگر غم و اندوه شاعر از وضعیت نابسامان و ناراحت‌کننده‌ای است که در دشت و کوه و صحرا مشاهده می‌کند. شاعر از ناله‌های خود و دیگران سخن می‌گوید و احساس اسارت و درماندگی را توصیف می‌کند.
رده سنی:
15+
متن حاوی مضامین غم‌انگیز و ناله‌های روحی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال سنگین باشد. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۱۷۷
امروز دشته سر، بدیمه شه کیجاره
اِزّالْ دَوِسِّهْ، دِساله گوکزاره
وِسِّهْ (واسِرْ) دَوِنِّهْ بندهْ پیوُنْ ورزارهْ
ناله بَزِنِمْ، دَشت وُ کوه وُ صحرارِهْ
اِزّالْ دَوِسِّهْ، دِساله گوکزاره
وِسِّهْ (واسِرْ) دَوِنِّهْ بندهْ پیوُنْ ورزارهْ
ناله بَزِنِمْ، دَشت وُ کوه وُ صحرارِهْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
