هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر محلی یا فولکلور است که به زیبایی‌های طبیعت و احساسات انسانی اشاره دارد. در آن از عناصری مانند دختر خجیر، نارنج، گیلان، دماوند و باد استفاده شده است که همگی نمادهایی از طبیعت و زندگی روستایی هستند.
رده سنی: همه سنین این متن دارای مضامین طبیعی و احساسی است که برای همه سنین قابل درک است، اما ممکن است نوجوانان و بزرگسالان بهتر بتوانند با عمق احساسات و نمادهای آن ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۲۲۱

خجیره کیجا، ته جمه نارنجیه
ریکا بورده گیلونْ براجنّیهْ

بلنّهْ نفارْ دَسْتکْ هوا شنّیه
دماوندِ وٰا، ورهْ بَخُو شنّیهْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.