هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر محلی یا فولکلور است که به زیباییهای طبیعت و احساسات انسانی اشاره دارد. در آن از عناصری مانند دختر خجیر، نارنج، گیلان، دماوند و باد استفاده شده است که همگی نمادهایی از طبیعت و زندگی روستایی هستند.
رده سنی:
همه سنین
این متن دارای مضامین طبیعی و احساسی است که برای همه سنین قابل درک است، اما ممکن است نوجوانان و بزرگسالان بهتر بتوانند با عمق احساسات و نمادهای آن ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۲۲۱
خجیره کیجا، ته جمه نارنجیه
ریکا بورده گیلونْ براجنّیهْ
بلنّهْ نفارْ دَسْتکْ هوا شنّیه
دماوندِ وٰا، ورهْ بَخُو شنّیهْ
ریکا بورده گیلونْ براجنّیهْ
بلنّهْ نفارْ دَسْتکْ هوا شنّیه
دماوندِ وٰا، ورهْ بَخُو شنّیهْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.