هوش مصنوعی:
این شعر از امیر گنه، توصیفی شاعرانه و ستایش‌آمیز از شخصی به نام "تو" است که با تشبیهات زیبا به ستاره و ماه، جایگاه والای او را نشان می‌دهد. همچنین اشاره‌ای به شهر سمرقند دارد که گویی پشت ماه قرار گرفته است.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم انتزاعی و تشبیهات ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و ساختارهای قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
شمارهٔ ۲۹۴
امیر گنه: که تو خجیرونِ شاهی
گردٰاگردْ ستارهْ، تو میُونه ماهی
هر وَختْ که تنه کَمندْ بَوُوئهْ راهی،
تُو خرنهْ، سَمرقَندْ، گو به پشتِ ماهی
گردٰاگردْ ستارهْ، تو میُونه ماهی
هر وَختْ که تنه کَمندْ بَوُوئهْ راهی،
تُو خرنهْ، سَمرقَندْ، گو به پشتِ ماهی
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
