هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و دوستی سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند فداکاری، عشق الهی و وحدت وجود اشاره دارد. شاعر از زبان قلندر (عارف) صحبت می‌کند و از احساسات عمیق خود نسبت به معشوق و خدای خود می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک و اصطلاحات عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳

دَرْآمُو ویهار و خُورْ بَئیتِهْ بٰالا
مِهْ دُوسْتِهْ کِهْ نُوجُوُمِهْ دَکِرْدِهْ وٰالا

یٰا شٰاهِ مَرْدوُنْ هٰادی مِنِهْ دِلِ وٰا
قَلِندرْ آسٰا دُوسْتْ رِهْ بِیوُرِمْ شِهْ جٰا

بَویْن کِهْ چِهْ سُونْ خِدْرِهْ بیُورْدْمِهْ تِه لا
گَشتْ بَکِردِمِهْ تِهْ وَرْ هَمِهْ جا سَرْتا پٰا

شیمِهْ گِلِهْ بٰاغْ کِهْ دَرْرِهْ هٰا کِنِمْ وٰا
دَستْ گیتی، قَسِمْ خِردی اِرْوٰاحِ بٰابٰا
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.