هوش مصنوعی: این شعر به رابطه‌ی عاطفی و عمیق بین انسان و کاغذ می‌پردازد. شاعر از کاغذ به عنوان وسیله‌ای برای بیان احساسات، رازها و دردهای دل استفاده می‌کند. خطوط شکسته، نازکی کاغذ و گم شدن در پیوند با آن، نمادی از ارتباط ظریف و شکننده‌ی انسان با نوشتن و بیان است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با احساسات پیچیده و نمادهای به کار رفته در شعر ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۲۹

بِسٰاتِنِهْ تِهْ رُورِهْ بِسُونِ کٰاغِذْ
بَنْویشْتِنِهْ صَدْ دٰالْ‌رِهْ دَروُنِ کٰاغِذْ

هٰا کِرْدِنِهْ اینْ آیِهْ فِزونْ کٰاغِذْ
چِشْموُنِ بَدْ دُورْ، تٰا بُو زُمونِ کٰاغِذْ

دَپیتِمِهْ شِهْ دِلْ‌رِهْ دَروُنِ کٰاغِذْ
چُونْ خَطِّ شِکِسْتِهْ بِهْ مییُونِ کٰاغِذْ

نٰازِکْ تِرْ اَزْ اینْ گِمِّهْ پِیوُنِ کٰاغِذْ
گِلِ نَمْ بِدٰا دٰارْنِهْ زَبُونِ کٰاغِذْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.