هوش مصنوعی: این شعر به احساس غربت و تنهایی شاعر اشاره دارد. او از بی‌قراری دلش می‌گوید و این که در هر جایی آرامش ندارد. همچنین، به ارتباط با یار و تأثیر آن بر روحیه‌اش اشاره می‌کند. طبیعت و عناصری مانند ابر و باد نیز در شعر حضور دارند که به احساسات شاعر رنگ می‌بخشند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های اداری ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، موضوعاتی مانند غربت و دل‌تنگی بیشتر برای سنین بالاتر مناسب است.

شمارهٔ ۳۸

شَ اْللّهْ دل بَسُوجی تُو به هیمه‌یِ نار
مِرِهْ غریبی کیچهْ دینْگُویی بٰازارْ

هر جایی دِلْ دارنی، گِلْ نکنّهْ بازار
هر رُوزِهْ تِرِهْ خِشْ اِنِهْ با یکی یٰارْ

می‌بختْ‌رِهْ سییُو کِرْدِ هنْدوُیِ سییُوکٰار
اَبْری سییُورِهْ مُونِنْدْ، بِهْ گُوشِهِ‌یِ لٰارْ

وٰاسْتِرِ دِزِلْفْ، دِلْ شییِهْ جٰانِبِ یٰارْ
دیرْهٰا کِرْدِهْ بَلْکِهْ گُومْ بِّوی شُوی تٰارْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.