هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و طبیعت‌گرایانه است که در آن شاعر از زیبایی‌های طبیعت و احساسات عاشقانه سخن می‌گوید. او از برف، جاده، آهو و عنبر یاد می‌کند و در نهایت به عشق و گرفتاری در آن اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم ممکن است برای این گروه سنی قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۵۰

بَدیمه یکی تازه جِووُنْ بِروُبِسْ
کَمونْ برفِهْ، جادوُ دِچِشْ، آهویِ مَسْ

تو پنجاهْ هزاری،‌ای جِووُنِ رُوبِسْ
کَیْ بُونه تِنی میرِهْ وَرزی به می‌دِسْ؟

دی شیمِهْ، پَری شیمه، اَمروبِروپَسْ
مِشک وُ عنبر بُو (بی)، دیمْ‌رِهْ می‌هَدیوَسْ

هر چَنْ پِرکَسْ دارنی منه، حال رِهْ وارَسْ
شَّ اللّهْ که تِنی عشقْ گرفتار نَوُو کَسْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.