هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات شاعرانه درباره عشق و طبیعت می‌پردازد. شاعر از تشبیهاتی مانند بلبل و غنچه استفاده کرده و به زیبایی‌های باغ و طبیعت اشاره می‌کند. همچنین، در ابیاتی به مفاهیمی مانند حسرت و تغییر حالت‌ها در طبیعت پرداخته شده است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق شاعرانه و استفاده از تشبیهات ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژگان و مفاهیم نیاز به درک ادبی بیشتری دارند.

شمارهٔ ۶۵

کَیْ دارمه تِماکه زاغْ بییِهْ به ته باغْ؟
مه سُوته دِلِ سَرْرِهْ دچینه سی داغْ؟

من ته بِلْبِلِ مَسْمِهْ، ته غنچه‌ی باغْ
حَیْفِهْ بِلْبِلْ مَسْتْ‌رِهْ غَنّی بَوّه زاغْ

زنگی وَ چه گُونْ دیمِهْ سییو تِری زاغْ
بِرَهْنِهْ بَدِنْ گَشتْ کَننْ یاسمینْ باغْ

خُور سَرْدَرْ کِرْدِهْ سیمینْ دریچه‌یِ طاغْ
بلکه هِندُسْتُونْ‌رِهْ دَکِتْ بُو تُرکِ چاغْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.