هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از زبان عاشقی است که از عشق و دل‌بستگی به معشوق سخن می‌گوید. او از احساسات عمیق خود، رنج‌های عشق و بی‌قراری‌هایش می‌گوید و با اشاره به نمادهایی مانند چاه بابل و هاروت، عمق درد و حسرت خود را بیان می‌کند. همچنین، از زیبایی و نازک‌اندامی معشوق تمجید کرده و از عشق بی‌پاسخ خود شکایت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و برخی اشارات نمادین (مانند چاه بابل و هاروت) است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک کامل احساسات و مفاهیم موجود در شعر نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۷۷

اُونْ مَحلّ استا اُو کردهْ آدِم گلْ
ته عشقْ ره ستّارْ بدائه به منه دلْ

بسُونِ هاروتْ (بندمه) چاهِ بابلْ
وَرْزْمَه تنه مهررهْ، ندارْمه حاصلْ

اتّا قٰایمْ خشْ، چین بُونه ته دسته گلْ
چَنْ کَسْ، تماشا شوئنْ سویِ ته کٰاکلْ

چَنْ بار پله‌یِ می‌ره سییُو کنّی، گلْ
اَیْ نازکْ بدنْ، چیر اینحدّ چَنْ بَوّه گلْ؟
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.