هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از ناامیدی و تلاش‌های بی‌ثمر خود می‌گوید. او از ساختن خانه‌ای در دیر کهنه و تلاش‌های فراوانش سخن می‌گوید، اما حالا احساس می‌کند که هیچ خیری از این تلاش‌ها عایدش نشده است. او از تنهایی و بی‌پناهی خود نیز شکایت دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عمیق مانند ناامیدی و تنهایی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۳
کٰاشکی نهشْت بومْ شه پا این کُهنه دیرْ من
بسی دست و پا کردمهْ چه نَرّه شیر من
نَر پَلنگْ پیُون خنه بساتمه دیرْ من
اسا وسّه ته پلی بوینم خیرْ من
اُونمَحَلْ دعَینْ داشتمه ندیمه خیرْ من
اسٰاعینک جیرْچی بوینم خیرْمن؟
به شه بیکسی خنه بساتْمه دیرْمن
هلاکه تنه پَلی ندیمه خیر من
بسی دست و پا کردمهْ چه نَرّه شیر من
نَر پَلنگْ پیُون خنه بساتمه دیرْ من
اسا وسّه ته پلی بوینم خیرْ من
اُونمَحَلْ دعَینْ داشتمه ندیمه خیرْ من
اسٰاعینک جیرْچی بوینم خیرْمن؟
به شه بیکسی خنه بساتْمه دیرْمن
هلاکه تنه پَلی ندیمه خیر من
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
