هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به زیبایی‌های طبیعت و احساسات عاشقانه اشاره دارد. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند تیر و چشم، زخم و لب، و توصیف مکان‌هایی مانند مازرون و هند، حس عشق و دلتنگی را منتقل می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و تصاویر شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از کلمات و عبارات نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی برای درک عمیق‌تر معانی دارند.
شمارهٔ ۱۷۶
امیر گنه: منْ تیرْ بَخردْ ته چشمُونه
زَخْمی ره دْخشْ وسّهْ تنه لبونه
لُو زمزمهْ، دَندونْ دُرّه ته دهُونه
ته دیمِ یکی خشْ ارْزنه دْجهُونه
به خَرجْ و خراجِ ملْکِ مازرُونه
هنْدِ باج و ایرون و دیگر تورونه
اندی شَرْ خورْ تاونهْ آسْمُونه
نه اِرْزه یکی گُوشه‌یِ ته چشُونه
زَخْمی ره دْخشْ وسّهْ تنه لبونه
لُو زمزمهْ، دَندونْ دُرّه ته دهُونه
ته دیمِ یکی خشْ ارْزنه دْجهُونه
به خَرجْ و خراجِ ملْکِ مازرُونه
هنْدِ باج و ایرون و دیگر تورونه
اندی شَرْ خورْ تاونهْ آسْمُونه
نه اِرْزه یکی گُوشه‌یِ ته چشُونه
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
