هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و دل‌باختگی خود سخن می‌گوید. او از چشم‌های معشوق، غمزه‌های کشنده، و حیرانی خود در این عشق یاد می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند کفر و ایمان اشاره می‌کند که در قالب استعاره‌های عاشقانه بیان شده‌اند.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات مانند «کفر» و «ایمان» ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای تفسیر داشته باشند.
شمارهٔ ۱۷۹
امیر گنه: عاشقمهْ چشمِ کنارْته
دلْ بَخرْدهْ مه، تیرِ پیکٰانْ گذارته
مُدّتْ وَخْته که حَیرُونمه کار و بارْته
یکْ غَمزهْ هزارْ کَسْ بُونهْ جانْ‌سپارْ ته
دْعَنبرهْ به دُورِ رُخِ گُل‌عذار ته
«کُفرْ» گردِ «ایمون» بَکشیِهْ حصٰارْته
پرْتُومه که مه دلْ دَکْت چاهسارْ ته
گویا جانْ هدٰا چٰاهِ بنْ، انتظارْ ته
دلْ بَخرْدهْ مه، تیرِ پیکٰانْ گذارته
مُدّتْ وَخْته که حَیرُونمه کار و بارْته
یکْ غَمزهْ هزارْ کَسْ بُونهْ جانْ‌سپارْ ته
دْعَنبرهْ به دُورِ رُخِ گُل‌عذار ته
«کُفرْ» گردِ «ایمون» بَکشیِهْ حصٰارْته
پرْتُومه که مه دلْ دَکْت چاهسارْ ته
گویا جانْ هدٰا چٰاهِ بنْ، انتظارْ ته
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
