هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد عشق و رنج‌های درونی شاعر است. او از غم و اندوه خود می‌گوید و این که هیچ کس نمی‌تواند دردش را درک کند. شاعر خود را غمگین‌تر از همه می‌داند و از عشق به عنوان درد اصلی خود یاد می‌کند. او امیدوار است که روزی این دردها به پایان برسد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و دردهای عشق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به بلوغ عاطفی و تجربه‌ی زندگی دارد.
شمارهٔ ۲
اَمیرْ گِنِهْ: مِنْ فِکْروُ خیٰالِمِهْ اینْ دَرْدْ
مِرِهْ کِهْ دِشِشْ ویسِّهْ، یکی نیٰاوَرْدْ
مِهْ زَرْدی زَرْدیجُوئِهْ، بَلْکِهْ اَفْزوُنْ زَرْدْ
مِنْ گَرْدْتِرینْ گَرْدِمِهْ، تِنِهْ لینگِ گَرْدْ
بَتِرْکِسِّهْ دِلْ دٰارْمِهْ، تِنِهْ عِشْقِ دَرْدْ
دِلْ کِهْ دَرْدْ کِنِّهْ، وٰاضِحْ بُونِهْ (اَزْ) رُویِ زَرْدْ
مِهْ دیمْ شَنْبِلیِهْ، گَرْ نَوّوِهْ عِشْقِ دَرْدْ
لٰا وَاللّهْ کِهْ مِهْ گُونِهْ چِنینْ بَوّوِهْ زَرْدْ
فَلِکْ اَفْسُونْ گِرِهْ، هٰا کِرْدْ مِهْ دَمْ‌رِهْ سَرْدْ
اِنْشٰالّٰا فَلِکْ زَمینْ بَخِرْدْ، بَوّوِهْ گَرْدْ
مِرِهْ کِهْ دِشِشْ ویسِّهْ، یکی نیٰاوَرْدْ
مِهْ زَرْدی زَرْدیجُوئِهْ، بَلْکِهْ اَفْزوُنْ زَرْدْ
مِنْ گَرْدْتِرینْ گَرْدِمِهْ، تِنِهْ لینگِ گَرْدْ
بَتِرْکِسِّهْ دِلْ دٰارْمِهْ، تِنِهْ عِشْقِ دَرْدْ
دِلْ کِهْ دَرْدْ کِنِّهْ، وٰاضِحْ بُونِهْ (اَزْ) رُویِ زَرْدْ
مِهْ دیمْ شَنْبِلیِهْ، گَرْ نَوّوِهْ عِشْقِ دَرْدْ
لٰا وَاللّهْ کِهْ مِهْ گُونِهْ چِنینْ بَوّوِهْ زَرْدْ
فَلِکْ اَفْسُونْ گِرِهْ، هٰا کِرْدْ مِهْ دَمْ‌رِهْ سَرْدْ
اِنْشٰالّٰا فَلِکْ زَمینْ بَخِرْدْ، بَوّوِهْ گَرْدْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
