گِلِ دَسْتِهْ شِهْ غُنْچِهْ‌یِ لٰامْ‌رِهْ وٰا کِرْدْ
عَقیقِ یَمِنْ خُودِشْ اُونِهْ کِهْ وٰا کِرْدْ

یٰارُونْ بَوینینْ کَجِهْ فَلِکْ چِهٰا کِرْدْ
اینْ دُرِّ مِکٰانی رِهْ بِهْ کٰانْ جِدٰا کِرْدْ

شٰاهِ حَوِشْ (حَبِشْ) کِهْ مُلْکِ چینْ‌رِهْ مأوٰا کِرْدْ
بَئیتِهْ عَرٰاقینْ‌وُ رُوبِهْ خِتٰا کِرْدْ

اِشٰارِهْ بِهْ شِهْ لُو، دِخِشْ‌رِهْ اَدٰا کِرْدْ
اَدٰای دِخِشْ، دَرْدِ مِرِهْ دِوٰا کِرْدْ

تِهْ تابُونْ خُورْمِرِهْ بَیْتِهْ بی ضِیٰا کِرْدْ
یٰا دِ هَفْتِهْ مُونْگِ دیمْ‌رِهْ بی صِفٰا کِرْدْ

«امیر پازواری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir