هوش مصنوعی: این شعر به زبان مازندرانی سروده شده و مضامینی مانند عشق، زیبایی، طبیعت و آرزوها را در بر می‌گیرد. شاعر از عناصری مانند گل، در، چشمان زیبا، دل و فرشته استفاده کرده و احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند زر، درّ یتیم و خال نیز دیده می‌شود که احتمالاً نمادین هستند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و نمادین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان مازندرانی و اصطلاحات محلی ممکن است برای افراد خارج از این فرهنگ نیاز به توضیح داشته باشد.

شمارهٔ ۹

سِرْخِهْ گِلْ بِوارِسِّهْ خونکارْ به ته دیمْ
لُورِهْ دُر بِوارِسِّهْ، جِنافه‌رِهْ سیمْ

چِشْمِ پُشتْ‌رِهْ با قلمْ دِگارْدِنّی جیمْ
نَییهْ دِل سییُو ئی، پیشِه گَرْدِنْ سیمْ

نَدُومّهْ تنه تَنْ زَرْ بساتنْ یا سیمْ
یا کِرْدِبُونْ سوادِ زر تنه تَرِهْ دیمْ

کٰانِ زَرِهْ یا دُرِّ یتیمهْ ته دیمْ
فِرِشْته مگرْ پَرْ بَکِشییِهْ ته دیمْ؟

اَرْمُونْ اینه مه لُو بَرِسِهْ به ته دیمْ
صحبتْ هٰا کنیمْ، هِنیشیریمْ دیمْ به دیمْ

گر دهن مره مازندرون یکی تیم
گیرمّه اون خال ره که دَرِه به ته دیم
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.