هوش مصنوعی:
امیر گنه در این شعر به توصیف طبیعت و احساسات درونی خود می‌پردازد. او از سبزه‌زار، شکارگاه‌ها و مناظر طبیعی مانند دماوند و لار سخن می‌گوید. همچنین، به بیان دردهای عاطفی، غم‌های دل و ناامیدی از مهرورزی دیگران اشاره می‌کند. در پایان، از غیبت و بدنامی شکوه می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاطفی عمیق، ناامیدی و انتقاد اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری دارد.
شمارهٔ ۲۱
امیر گنه: لَمالَمْ بدیمه لٰارره
سی خیمه و خرگاه دیمه سبزه‌زارره
به سَیر وُ گشتْ همه دشتی شکاره
شهْ سَرْ ره پایینْ دینگو نوینّهْ ماره
یکی نیه مه دلْ، دنیه، چهاره
یکی به دماوند و یکی به لاره
یکی به سرِ کَمرْ، گوشه‌ای داره
یکی به گردنِ جانونْ، دُرّ بسیاره
سنگه دلْ، تره پاره بوینمْ پاره
ترهْ ناکَسِ مهرِوَرزی چی کاره؟
هرجا دْ کَسْ نیشته، مه غیبتِ کاره
بَدْنومی منه جُومه بَویّهْ پاره
سی خیمه و خرگاه دیمه سبزه‌زارره
به سَیر وُ گشتْ همه دشتی شکاره
شهْ سَرْ ره پایینْ دینگو نوینّهْ ماره
یکی نیه مه دلْ، دنیه، چهاره
یکی به دماوند و یکی به لاره
یکی به سرِ کَمرْ، گوشه‌ای داره
یکی به گردنِ جانونْ، دُرّ بسیاره
سنگه دلْ، تره پاره بوینمْ پاره
ترهْ ناکَسِ مهرِوَرزی چی کاره؟
هرجا دْ کَسْ نیشته، مه غیبتِ کاره
بَدْنومی منه جُومه بَویّهْ پاره
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
