هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و توصیفی است که در آن شاعر به زیبایی‌های معشوق خود می‌پردازد و او را با عناصر طبیعی مانند گل، ماه و خورشید مقایسه می‌کند. همچنین، از ویژگی‌های فیزیکی و اخلاقی معشوق مانند زیبایی صورت، نازک‌بدنی و دلربایی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و توصیفات شاعرانه است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۶

خُورْ کیهْ که بُو خوانچه کَشْ ته سرایی؟
چی حاجتْ چراغ و مُونگْ، به ته درگایی؟

مُونگْ ره اُونْطری داغْ به دیمْ هُونیایی
مُونگْ جُراَتْ ندارْنهْ هرگزْ روزْ درآیی

چی بَومْ خجیرهْ نوم و بی‌همتایی
ته دیمهْ به رَنگِ گلِ باغْ نمایی

تختِ دولتْ ره، ته بَخْتْ دولتْ هدایی
هُمای تنه سٰایه، پَرهْ هوایی

ای یُوسفهْ چیرهْ، دوستِ سیمین لقایی
ای زُهرهْ جَبینْ، ماه و خورشیدْ ضیایی

ای سیمهْ تَنْ، نازکْ بَدنْ، دل‌رُبایی
سیمینْ ذَقنْ، عنبرْشکنْ، پیچ و تایی
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.