هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد و غم درونی شاعر است که با تصاویری مانند تاریکی دل و اشک چشم به تصویر کشیده شده است. شاعر از عشق و رنج‌های آن سخن می‌گوید و آرزوی وصال با معشوق را دارد. همچنین، به مفاهیمی مانند زندگی، مرگ و گردش چرخ هستی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند غم و رنج عشق نیاز به بلوغ ذهنی دارد.
شمارهٔ ۱۴
چنْ روزه ندیمه، دِل هُورستٰابی، غَمْ
وِنِهْ بَوینِمْ، غَمْ به دِلْ مه بَوِّهْ کَمْ
مه تاریکه دِلْ، سُو نکّنه به عالِمْ
پَری وَچِّهْ‌رِهْ کَشْ هٰائیتْ شه وَرْ دارِمْ
شُوکه دَکِتِهْ پِرْبُونه مه دِلِ غَمْ
دَبالِشْ منه شیرْ بُونه، مه چِشِ نَمْ
پَری‌وَچِه! شه دم‌ره بِهِشْتی مه دَمْ
تُو دونّی بَمِرْدْ، زِنْدِه نَوُونه آدِمْ
تا که صبحِ صادقْ، به دَنی دَمِهْ دَمْ
تا زنده بَوِّهْ، به وی نژادِ آدِمْ
تا گردشِ چَرخُ و فَلِکْ بوئه عٰالِمْ
ته عشقْ به منه دِلْ نَووئه هِچّی کَمْ
تا ایزدْ خمیرْ‌ها کرده خاکِ آدِمْ
مه خاکْ‌رِهْ به ته خاکْ بَکِتِّنی با هَمْ
ته عِشقْ‌رِهْ به مه دِلْ دَرْاِنگُوئه با هَمْ
اسانییِهْ مه جانْ که کَسْ‌ها کِنِهْ کَمْ
وِنِهْ بَوینِمْ، غَمْ به دِلْ مه بَوِّهْ کَمْ
مه تاریکه دِلْ، سُو نکّنه به عالِمْ
پَری وَچِّهْ‌رِهْ کَشْ هٰائیتْ شه وَرْ دارِمْ
شُوکه دَکِتِهْ پِرْبُونه مه دِلِ غَمْ
دَبالِشْ منه شیرْ بُونه، مه چِشِ نَمْ
پَری‌وَچِه! شه دم‌ره بِهِشْتی مه دَمْ
تُو دونّی بَمِرْدْ، زِنْدِه نَوُونه آدِمْ
تا که صبحِ صادقْ، به دَنی دَمِهْ دَمْ
تا زنده بَوِّهْ، به وی نژادِ آدِمْ
تا گردشِ چَرخُ و فَلِکْ بوئه عٰالِمْ
ته عشقْ به منه دِلْ نَووئه هِچّی کَمْ
تا ایزدْ خمیرْ‌ها کرده خاکِ آدِمْ
مه خاکْ‌رِهْ به ته خاکْ بَکِتِّنی با هَمْ
ته عِشقْ‌رِهْ به مه دِلْ دَرْاِنگُوئه با هَمْ
اسانییِهْ مه جانْ که کَسْ‌ها کِنِهْ کَمْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
